เที่ยวจีน แบบไร้สาย
เวลา 5 วันที่ผ่านมาแอบหนีไปใช้ชีวิตโดยไม่มีข้อผูกมัด ด้วยละทิ้งการสื่อสารทางสังคม ไม่ให้เป็นภาระในการดำรงชีวิต
รู้สึกว่าชีวิตมันช่าง เบาสบาย โปร่งโล่งอย่างไรบอกไม่ถูก
ด้วยไม่ต้องอ่านข้อมูลชาวบ้าน หรือสรรหามุมเก๋ๆ มาโพสประกาศอย่างที่เคย
ที่แน่ๆ นอกจากใจจะสดใสแล้ว กระเป๋า ยังลดภาระตามไปด้วย (ซึ่งเบาลงเพราะไม่ต้องพกโทรศัพท์)
เมืองจีน เมืองที่ธรรมชาติสรรสร้างได้อย่างลงตัว สวยงามเหลือเกิน
เมืองที่ไม่มีข้อจำกัดเรื่องการแต่งตัว เป็นสไตล์ที่ “ของใครของมัน” โดยแท้
เมืองที่หามิตรภาพได้จากการพูดคุยและรอยยิ้มที่ตั้งใจส่งนำทางไป
เมืองที่น้องหมามีอิสระจากพันธนาการทั้งปวง
เมืองที่ฉันอยากจะสร้างมิตรภาพให้แน่นแฟ้นมากขึ้น
ไม่ใช่เพราะแ่ค่ผู้ชายหน้านวลใส ตี๋โดนใจ อ่ะนะ… ก็ได้ มีส่วนนิดนึง
ลี่เจียง นักท่องเที่ยวต่างชาติช่างบางตา แต่เพียงคนจีนในชาติเที่ยวกันเอง ก็มหาศาลอย่างเป็นนัยยะ สัญญากับตัวเองว่ารอบนี้กลับไป จะจัดทริปเที่ยวเมืองไทย อุดหนุนคนไทยให้ปรุเลย
ส่วนตอนนี้ ขอเพียงดื่มด่ำกับ ฟ้าสีน้ำเงินเข้ม แสงอาทิตย์จรัส หลงไหลกับวิถีของผู้คน ดื่มด่ำกับผิวเนียนๆ ของผู้ชายที่นี่ (แหะๆ) ให้เต็มที่สักหน่อยนะ
# I am traveller
ลี่เจียง เร็วๆ นี้