เที่ยวจีน แบบไร้สาย

เวลา 5 วันที่ผ่านมาแอบหนีไปใช้ชีวิตโดยไม่มีข้อผูกมัด ด้วยละทิ้งการสื่อสารทางสังคม ไม่ให้เป็นภาระในการดำรงชีวิต

รู้สึกว่าชีวิตมันช่าง เบาสบาย โปร่งโล่งอย่างไรบอกไม่ถูก

ด้วยไม่ต้องอ่านข้อมูลชาวบ้าน หรือสรรหามุมเก๋ๆ มาโพสประกาศอย่างที่เคย

ที่แน่ๆ นอกจากใจจะสดใสแล้ว กระเป๋า ยังลดภาระตามไปด้วย (ซึ่งเบาลงเพราะไม่ต้องพกโทรศัพท์)

เมืองจีน เมืองที่ธรรมชาติสรรสร้างได้อย่างลงตัว สวยงามเหลือเกิน

เมืองที่ไม่มีข้อจำกัดเรื่องการแต่งตัว เป็นสไตล์ที่ “ของใครของมัน” โดยแท้

เมืองที่หามิตรภาพได้จากการพูดคุยและรอยยิ้มที่ตั้งใจส่งนำทางไป

เมืองที่น้องหมามีอิสระจากพันธนาการทั้งปวง

เมืองที่ฉันอยากจะสร้างมิตรภาพให้แน่นแฟ้นมากขึ้น

ไม่ใช่เพราะแ่ค่ผู้ชายหน้านวลใส ตี๋โดนใจ อ่ะนะ… ก็ได้ มีส่วนนิดนึง

ลี่เจียง นักท่องเที่ยวต่างชาติช่างบางตา แต่เพียงคนจีนในชาติเที่ยวกันเอง ก็มหาศาลอย่างเป็นนัยยะ สัญญากับตัวเองว่ารอบนี้กลับไป จะจัดทริปเที่ยวเมืองไทย อุดหนุนคนไทยให้ปรุเลย

ส่วนตอนนี้ ขอเพียงดื่มด่ำกับ ฟ้าสีน้ำเงินเข้ม แสงอาทิตย์จรัส หลงไหลกับวิถีของผู้คน ดื่มด่ำกับผิวเนียนๆ ของผู้ชายที่นี่ (แหะๆ) ให้เต็มที่สักหน่อยนะ

# I am traveller

ลี่เจียง เร็วๆ นี้