เที่ยวเชียงคานข้ามไปแอ่วลาว

อาบน้ำเตรียมพร้อมเรียบร้อย วันนี้วางแผนจะข้ามไปเที่ยวลาว หมวกพร้อม น้ำดื่มพร้อม พาสปอร์ตพร้อม แว่นกันแดดพร้อม ข้ามไปหาพี่น้องชาวลาวกัน

เมืองสานะคาม หรือ ชนะคาม (Sanakham) คือเมืองที่เราจะไปเที่ยววันนี้ ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนเลย อ่านข้อมูลเจอในหนังสือแนะนำท่องเที่ยวที่เมืองอกแตกที่แผ่นดินส่วนใหญ่ตั้งอยู่ที่ลาว ส่วนเล็กคือศรีเมืองเชียงใหม่ เลยจัดสักหน่อย เปลี่ยนบรรยากาศมาเที่ยวต่างประเทศบ้างเนอะ^^

 

จากตัวเมืองเชียงคานขับรถไป 10 นาทีกว่าก็ถึง ที่ว่าการอำเภอเชียงคาน ตรงเข้ามาในซอยอยู่ซ้ายมือเลยนะคะ ไม่ต้องเดินเข้าไปในอำเภออย่าง หมวย เค้าเรียกประชุมผู้ใหญ่บ้าน แบบหมวยเอ๋อๆเดินเข้าไป มองกันทั้งอำเภอเลย

ทำเอกสารสรุปว่าใช้เพียงแค่สำเนาบัตรประชาชนเองค่ะ กับสตางค์ จำราคาไม่ได้แล้ว ไม่นานเลยแต่แดดร้อนโฮก หมวกร่มทุกสิ่งจัดมานะคะ ห้ามลืมเด็ดขาด ด่านวันนี้ค่อนข้างเงียบเหงา มีแต่ชาวบ้านที่เป็นขาประจำใช้บริการ ส่วนเรากิ๊ก๊ะ กันเกินพิกัด ข้ามเรือคิดคนละ 20 บาท เป็นเรือหางยาวปลอดภัยอยู่

คิดว่าข้ามไปจะได้เที่ยวเลย เปล่าต้องจ่ายสตางค์ที่ด่านฝั่งลาวอีกคนละ 100 บาท แพงอยู่ มีพูดคุยสอบถามเล็กน้อยประมาณว่าข้ามมาทำอะไรจ้ะ พูดภาษาไทยได้เลย พี่ๆเค้าฟังออกสบายมากจ้า

การเดินทางเราเหมาตุ๊กๆ หรือ สกายแล็ป ต่อรองกันอยู่นาน คิดราคา 350 บาท (มั้ง) แต่จำได้ว่าแพง งั้นพี่เอาเที่ยวเยอะๆ ทุกวันเลยนะ งก

วัดแรกที่พี่นำเที่ยวคือ วัดสว่างโพธิสมพร ขนาดอุโบสถไม่ใหญ่ วัดนี้ไม่มีพระจำพรรษา ตกแต่งด้วยสีสันสดใสมาก ด้านในมีพระประธานลักษณะพระพุทธรูปได้กลิ่นอายล้านนามาแล้ว บรรยากาศร่มรื่น อยู่ติดริมน้ำโขงฝั่งลาวเลย สามารถมองเห็นแก่งคุดคู้ได้จากฝั่งนี้ สวยไปอีกแบบ นั่งชมวิวอยู่นานเลย ลมพัดเย็นสบาย ใจร่มมาก

ถัดมาที่พี่เค้าพาเที่ยวเป็นตลาดชุมชนสานะคาม เอิ่ม ประมาณว่าตลาดนัดชุมชนห่างไกลบ้านเราของเยอะกว่า ของก็ใกล้เคียงกับบ้านเรา เริ่มกร่อย เล็กๆ และ แบบถ้าเป็นอย่างนี้ทั้งทริปเสียใจแย่เลยน๊า

เดินออกมาจากตลาดนัดด้วยความผิดหวังเล็กน้อย ของขายส่วนใหญ่ใกล้เคียงกับฝั่งไทย เห็นซุ้มขายน้ำ พวกโกโก้ กาแฟเย็นจัดสักหน่อย โกโก้เย็นดับร้อน เห็นพี่เค้าตักนมข้นหวานใส่แบบไม่ยั้งมือ ประมาณว่าแก้วโอเลี้ยงสมัยก่อน นมข้นหวานปาไปครึ่งแก้วจ้า เบาหวานขึ้นแน่งานนี้ เหอๆ

เป็นจริงดังขาด โกโก้หวานเจี๊ยบ เอาหน่ะ เพิ่มพลังงานสูงปรี๊ด พร้อมเดินทางกันต่อ

เรานั่งรถสามล้อผ่านสะพานเหล็ก ผ่านโรงเรียน ซึ่งเริ่มมีเด็กทยอยกลับบ้านแล้ว ภายในโรงเรียนมีสนามหญ้ากว้างขวาง และมีจักรยานจอดหลบแดดใต้ร่มเงาต้นไม้ใหญ่ คนสานะคามจะรู้ไหมนะ ว่าคนกรุงเทพแอบอิจฉาเล็กๆ มันเป็นโรงเรียนในฝันเลยแหละ

วัดสุดท้ายที่เราเลือกแวะ คือ วัดใหญ่ผาหด หรือ พระหด พระพุทธรูปล้ำค่าแห่งหนึ่งในอาเชียน วัดนี้สร้างในสมัยล้านช้าง ที่โดดเด่นคือพระพุทธรูปหินทรายทั้งแท่ง เรียกว่าใหญ่ที่สุดในอาเซียน เพิ่งมารู้ก็ตอนเขียนบทความเนี่ยแหละ รู้สึกโชคดีที่ถ่ายรูปเก็บไว้

ที่ประทับใจมากไปกว่านั้น เจอว่าวัดนี้มีงานบุญจ้า ครึกครื้นมากมาย งานบุญมีเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวฟรี ชาวบ้านชวนทานใหญ่ ท้องร้องนะ แต่แบบไม่อยากจะแย่งเด็กน้อย ทั้งๆที่ใจอยากมากมาย

เจอช้างผ้าตกแต่งสีสดใสเหมือนมาก กำลังจะขนไปที่วัดอื่น กดถ่ายรูปอย่างมันมือเลย

เด็กๆกับรอยยิ้มเป็นของคู่กันเสมอ น้องๆ ขอลูกชิ้น สักลูกหน่อยสิ ><

ด้านบนตัวอาคาร ผู้เฒ่าผู้แก่กำลังวุ่นกับการห่อขนมอยู่เลย หอมมาก กลิ่นเหมือนมะพร้าวกวน ชาวบ้านแบ่งใส่มือมาให้ เกรงใจเลยเอามาแค่สองห่อ มันคือความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ที่สุด เพราะจะบอกว่า มันอร่อยมากกก รสชาตหวานมันกำลังดี ยังจำรสชาตได้ถึงวันนี้ ฮิ่มๆ ไปอีกจะขอป้ามาทั้งถาดเลย

หน้าตาทุกคนดูมีความสุข ยิ้มแย้มแจ่มใส นอกจากขนมแล้ว มีของไหว้ แปลกดี เป็นเหมือนที่นอนตกแต่งด้วยผ้าสีเหลืองทอง จะของใช้พระสงฆ์ครบถ้วน

พี่สามล้อ วนรถกลับมาส่งที่ด่าน ปรากฏว่าพี่เจ้าหน้าที่พักเที่ยงจ้า ดังนั้นเราเลยเลือกไม่ได้ ต้องทานอาหารกันฝั่งนี้ จัดไป อย่าให้เสีย

จะนั่งรอที่เพิงก็เกรงว่าจะรับน้ำหนักไม่ไหว 555 เลยเลือกทานอาหารในร้าน แม่ค้ามีคนเดียว ทำทุกอย่าง หมวยเลือกทานส้มตำปลาร้า และที่เด็ดกว่านั้นเห็นจะเป็นก๋วยเตี๋ยว น้ำซุปอร่อยแท้ ไม่รู้ว่าหิวหรือว่าอร่อยจริงก็ไม่รู้ แกล้มกับขนมมะพร้าว น้ำตาจะไหล ปลื้มปริ่มเป็นที่สด

การท่องเที่ยวฝั่งลาว เมืองเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยความทรงจำล้ำค่า

เมืองสานะคาม

# I am traveller