ท่องเที่ยวอุบล เดินชม ผาแต้ม

อีสาน เป็นดินแดน ที่กินพื้นที่กว้างใหญ่ที่สุดในประเทศไทย หมวยไปเที่ยวน้อยที่สุดอาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ยังขับรถไม่แข็งมาก ระยะทางค่อนข้างไกล แต่วันนี้ สะดวกสบายกว่าเดิม เพราะตั๋วโปรฯ เพียบ….

ต้องออกตัวก่อนว่า ทริปนี้ เหมาะสำหรับคนบ้าพลังเท่านั้น เพราะวางแผนไว้แน่นมาก เดินขึ้นลง เขา ทั้งทริป แต่จะบอกว่า คุ้มค่าสุดๆ

เริ่มต้นด้วยการจองตั๋วโปรฯ อีกเช่นเคย รอบนี้ใช้บริการของ Lion Air ดีงามตรงที่รวมโหลดกระเป๋า และขนมกรุบกริบพอกระตุ้นต่อมพยาธิในตื่นเต้นเล็กน้อย (แต่เราก็ไม่โหลดเป๋า … อยู่ดี 555) แบบไปแป๊ปเดียวเอง

ยิ่งเที่ยวของยิ่งน้อยลงทุกวัน ชุดนอนใส่ซ้ำได้ กางเกงเที่ยวตัวเดียวทั้งทริป 555 ไว้ “ผอม” ก่อนค่อยแต่งตัวแล้วกัน ซึ่งคงอีกนาน แหะๆ

ทริปนี้ 3 วัน 2 คืน เราจองรถผ่านเวปไซด์ของ Avis ล่วงหน้าได้ราคาดีงาม Yaris ราคา 2050 บาท รวมประกันทุกสิ่งแล้ว ออกจากสนามบินติดต่อเคาน์เตอร์เพื่อรับรถด้านนอกได้เลย

แผนการเดินทางท่องเที่ยว เป็นอย่างนี้ค่ะ

Day 1 วัดถ้ำคูหาสวรรค์ >> อุทยานแห่งชาติผาแต้ม >> เข้าที่พักแถวโขงเจียม นอนที่บ้านสวนณัฐชนา

Day 2 เช้าสามพันโบก >> น้ำตกแสงจันทร์ >> เถาวัลย์ยักษ์ >> ถนนคนเดินเมืองอุบล นอนที่ Pen-Ta-Hug

Day 3 เช้า สะพานขัวน้อย บ้านชีทวน >> วัดพระธาตุหนองบัว >> ร้านอาหารเด็ดเมืองอุบล >> ชิลลร้านกาแฟ >> สนามบิน

ดังนั้นจากตัวเมืองอุบล ขับรถยาวมุ่งตรงสู่ วัดถ้ำคูหาสวรรค์ ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ขับแบบชิลล์  เส้นทางขับรถมาถึงวัด ถนนดีมากลาดยางขับง่าย รถไม่เยอะ คนน้อยกว่าที่คิดไว้

วัดถ้ำคูหาสวรรค์ เป็นวัดที่อยู่ตรงทางโค้งขวามือ บนถนน หลวง หมายเลข 2222 ก่อนถึงอุทยานแห่งชาติผาแต้ม ห่างจากตัวเมือง 80 กิโลเมตร จุดที่ชมแม่น้ำสองสี ความโดดเด่นของวัดนี้ เรื่องสถาปัตยกรรม ตัวอุโบสถมีบันไดพญานาค สีขาวสวยงาม ตัดกับ เจดีย์ทองและฟ้าสีครามอย่างลงตัว

ประวัติของที่นี่ไม่ธรรมดา สืบเนื่องมาจากหลวงปู่ คำคนึง จุลมณี ซึ่งเดิมเป็นฤาษีจำศีลของฝั่งลาว บำเพ็ญตน และลงมารักษาชาวบ้านจากอาการเจ็บป่วย จนเป็นที่เลื่องลือ กษัตริย์ได้ยินดังนั้น จึงขอให้หลวงปู่ปลงผมเพื่อบวชเป็นสมณเพศ หลังจากท่านบวชก็ยังมีชาวบ้านเข้าพบจนท่านไม่มีเวลาบำเพ็ญตนอย่างที่ตั้งใจไว้ ท่านจึงออกธุดงค์และที่สุดท้ายที่มาพำนัก คือ ประเทศไทย วัดถ้ำคูหาสวรรค์แห่งนี้

นับเป็นโชคดีของคนไทย ที่หลวงปู่ท่าน ได้จาริกมาเผยแพร่ศาสนาที่นี่ สรีระของท่านไม่เน่าเปื่อยตามกาลเวลา เป็นตั้งอยู่ที่วัดให้เราได้เคารพ และฉงนใจ นอกจากคำสอนคงเป็นน้ำว่านที่มีชื่อเสียง เอาไว้รักษาอาการปวดเมื่อย  หมวยไม่ได้ลองซื้อมา เสียดายนิดๆ น่าจะลองสักหน่อยเนอะ

เดินออกมาด้านนอก จะเห็นกุฏิสีขาวโดดเด่น สวยงามมาก เสียดายไม่ได้เปิดให้เข้าชม สร้างบนอาคารอีกที แสดงให้เห็นถึงกำลังศรัทธาของชาวบ้านแถวนี้

จากนั้นขับรถมาอีกไม่ไกลมาก ตามเส้นทางเดิม เราก็มาถึง เสาเฉลียง เป็นจุดที่เราแวะก่อนถึงอุทยานแห่งชาติผาแต้ม เสาเฉลียงเป็นเสาหิน คล้ายกับเสาที่หนองคาย ที่หมวยเคยไป “หอนางอุษา” ไว้มาเล่าให้ฟัง หน้าตาใกล้เคียงกันมาก

จุดนี้ใช้เวลาปีนป่าย สูงให้เสียวขาพอดู แต่เพื่อให้ได้ภาพสวยและวิวของอุทยานแห่งชาติ ไม่มียอมซะหล่ะ อากาศร้อนเหงื่อออกทุกรูขุมขน แต่ชอบจังเพราะอากาศสดชื่นมาก ปีนขึ้นมาว่ายากแล้ว ปีนลงยากกว่าเยอะ โอย…เสียว

เสาเฉลียงเป็นประติมากรรม หินทราย อายุมากกว่า 180 ล้านปี เกิดจากการชะล้างของฝนและอากาศจนมีรูปร่างอย่างนี้ เมื่อผ่านการสึกกร่อนไประยะหนึ่งจะเกิดแรงต้านทานทางธรรมชาติ ทำให้หินทรงรูป เสาเฉลียง เพี้ยนมาจากคำว่า “สะเลียง” ที่แปลว่า เสาหิน

เดินไปตามทางด้านใน จะเป็นจุดท่องเที่ยวอีกจุด ชื่อลานหินแตก เหมือนคนเอามีดมากรีดหิน แยกกว้างพอให้เราข้ามได้ แต่ก็เสียวเหมือนจะตกลงไปเหมือนกัน จุดนี้มีป้ายและวิวแจ่มให้ถ่ายรูป จัดไป

เหงื่อตกอย่างกับอาบน้ำ แต่เราไปต่อที่อุทยานแห่งชาติผาแต้ม ซึ่งเป็นจุดที่เราพบภาพเขียนสีโบราณสมัยก่อนมากมาย มีทั้งหมด 4 จุด หากต้องการเดินรอบ ระยะทางประมาณ 4 กิโลเมตร ทางเดินทำไว้ค่อนข้างดีใน 2 จุดแรก เราเดินชื่นชมธรรมชาติ และความยิ่งใหญ่ของก้อนหิน ทึ่งกับความพยายามของมนุษย์ที่พยายามอยู่ร่วมกันกับธรรมชาติ

หมวยเคยมาที่นี่เมื่อ 17 ปีที่แล้ว นานไปไหม ทางเดินไม่สะดวกอย่างนี้ ภาพเขียนสีอาจแจ่มชัดกว่านี้ การได้มาเที่ยวในที่เดิมอีกครั้ง ก็อิ่มๆ หัวใจไปอีกแบบ ^^ ถึงแม้จะรู้สึกว่าแก่นิดๆ 555

จุดภาพเขียนสีแต่ละจุดมีบันไดให้เราปีนขึ้นชม ซึ่งต้องใช้จินตนาการหน่อยว่า ภาพขีดๆ เป็นเส้นๆ ต่อกันเป็นรูปหมายถึงอะไร คนสมัยก่อนใช้สีอะไร ทำไมติดทนทานกว่า Jotun 555

อันนี้จินตนาการส่วนตัว ภาพอ้วนๆ มี 6 ขา น่าจะเป็นวัวหรือหมู หรือเปล่า 555 ทำไมขามันเยอะฟะ  สงสัยช่วยกันวาด มีแจกัน ภาพคน

บางจุดทำเป็นเส้นแบ่งที่นา หรือมีเด็กเกรียน เอารูปมือไปแปะ คนอื่นเค้าวาดเป็นภาพ นี่เอาง่ายๆ มือจุ่มสีแปะ สมัยก่อนก็มีเด็กเกรียนหรือนี่ 555

เดินมาเรื่อย น่าจะสัก 1.5 กิโล หันไปมองหน้าสมาชิก เราจะไปต่อหรือกลับทางเดิมดีครัช พยักหน้าหงึกหงัก เอ้า … ไปกันต่อ และเส้นทางหฤโหดสำหรับสาววัย 30 ปลายๆ ไขมันละลายเป็นทางเลยฮ่ะ เส้นทางต่อจากนี้จะต้องเดินทางขึ้นเขา ลงเขา ธรรมชาติสองข้างทาง สวยงาม ให้เรามีโอกาสได้หยุดพักเป็นระยะ

เดือนนี้ใบไม้ที่ร่วงโรยเป็นสีส้มอย่างเห็นได้ชัดตัดกับป่าสีเขียว

ขนาดของกิ้งกือคงเป็นตัวบอกความอุดมสมบูรณ์ของป่าได้เป็นอย่างดี

นอกจากนี้เรายังเจอรังของ “ชาญณรงค์” ตัวที่มันคล้ายกับผึ้ง เราเอากล้องเพื่อไปถ่ายใกล้ๆนี่ บินออกมาจะต่อยทีเดียว ดุใช้ได้ เพิ่งเคยเห็นรังครั้งแรกที่นี่

2 กิโลสุดท้าย เป็นทางไม่ชัน แต่เดินผ่านลานหินร้อนๆ ไม่มีต้นไม้ช่วยบังแสงอาทิตย์ และขาเริ่มหมดแรง ด้วย 555 ใช้กำลังใจเดินตามป้าย “ลานจอดรถ” กำลังใจชั้นดี 555 ใกล้ถึงแล้วโว้ย

อากาศช่วงนี้ถือว่าแดดแรง กอดอกไม้เล็กๆ ที่คนอื่นเค้าถ่ายกัน หมวยเจอแค่กอเดียว ได้ชักรูปมาเล็กน้อย แบบแดดแรง ขาเปลี้ยมาก เสียใจ

วิวช่วงสุดท้ายมีหน้าผา แม่น้ำโขงพาดผ่าน งดงามตระการตาและแช่มชื่นหัวใจมาก แต่เราต้องเดินต่อ เพื่อลานจอดรถของเรา

ระยะสุดท้าย เป็นจุดถ่ายรูป ป้ายผาแต้ม เป็นลานที่เคยหนังเรื่อง อเล็กซานเดอร์มหาราช วิวสวยจริง แต่ใจคิดถึงแต่น้ำเย็นๆๆๆ อย่างเดียวแล้ว 555

หน้าแดงไปถึงหู เผาผลาญไปหลาย caleries แบบไม่ต้องง้อ fitness

มีโอกาสเดินอีกไหม …. คิดดูก่อน 555

#Iamtraveller