เที่ยวอินเดีย เชนไน ตอนที่ 5 : ทิรุตทานี่ สู่ มหาบาลีปุรัม

ความเดิมตอนที่แล้ว

เราเดินทางจากเมือง Tiruttani เพื่อมาที่เมือง มหาบาลีปุรัม ซึ่งเป็นเมืองที่เราตั้งใจไปกันจริงๆแล้วรอบนี้ เป็นเมืองที่ติดชายทะเล มี Shore Temple และวัดที่น่าสนใจอื่นๆอีกมากมาย โดยการเดินเที่ยวเองได้ ตรงกับความต้องการเป๊ะ

การเดินทางจาก Tiruttani มาที่ มหาบาลีปุรัม ลำบากมาก ต่อรถ 2 ต่อ นั่งกันตูดแฉะ อ้อ ไม่เป็นไร ต่อแรก ยืนไปชั่วโมงกว่า … หึๆ ต่อที่สองได้นั่งเลยทำให้รู้สึกดีมากขึ้น อินเดียที่เวลาฟังข่าว ดูเถือน ร้อน พอได้มาสัมผัสอย่างจริงจัง ผู้คนน่ารักมาก และอากาศก็ไม่ได้เลวร้ายเลย เนื่องจากมีต้นไม้เยอะและมีลมพัดทำให้คลายร้อนได้ตลอด

นอกจากอากาศที่สดชื่นแล้ว การแต่งกายของผู้คนก็ช่าง Creative ของผู้หญิงเลือกสีเสื้อได้ตัดและขับผิวมาก เช่น เสื้อตัวด้านในเขียว ด้านนอกจะเป็นสีโทนแดง ชมพู เลือดหมู หากเสื้อด้านในสีน้ำเงินเข้ม สาหรีสีโทนเหลือง ส้ม หรือหากเป็นเขียวก็จะมีขอบส้มตัด ถ้ามีเวลา อยากจะใส่ น่าจะมีบริการให้แต่งตัวถ่ายรูปนะ ชอบจังเลย

ส่วนของคุณผู้ชาย มันเท่ห์มาก โดยเฉพาะโสร่ง หากเทียบกับพม่า จะเห็นว่าการนุ่งเหมือนกันเลย แต่ที่บอกว่ามันเท่ห์กว่าคือ อากาศที่อินเดียร้อน พี่เค้าก็พับชายผ้าขึ้นมาพันเอวอีกรอบ ทำให้ผ้านุ่งสั้นเท่าเข่า คลายร้อนและเหมาะสมกับอากาศและภูมิประเทศอย่างมาก หากเข้าวัดก็เอาผ้าลง เป็นไงล่ะ ช่างคิดเนอะ

นั่งเพลินๆ เริ่มเห็นวัดอยู่ลิบๆ ได้กลิ่นเค็มของทะเลลอยมาตามลม รถพาเราข้ามแม่น้ำสายหนึ่ง ฉันมองเห็นหญิงอินเดียกำลังสบัดผ้าตาก ปลิวไปตามลม เป็นธรรมชาติสวยงามมาก นึกขอบคุณอีกครั้ง หากไม่ได้นั่งรถประจำทาง คงไม่ได้มองเห็นภาพนี้

เรามาลงที่ท่ารถเมืองมหาบาลีปุรัม ขนาดไม่ใหญ่ เมืองนี้คงเป็นที่นิยม เพราะเป็นครั้งแรกที่เราเห็นชาวต่างชาติเดินขวักไขว่ และเสื้อผ้าที่ดัดแปลงให้สวมใส่ง่ายขึ้น รวมทั้งมีหินแกะสลักเป็นรูปเทพเจ้าพร้อมขาย โรงแรมของเราไม่ห่างจากท่ารถมากนัก รอบนี้ไม่พลาด ^^ ราคาค่อนข้างแพง ในความคิดส่วนตัว เพราะโรงแรมค่อนข้างเก่าสักหน่อย แต่ด้วยสถานที่ตั้งสะดวกสบาย เราเลยเลือกที่นี่

ฝุ่นเกาะที่หน้าเป็นนิ้วก็ว่าได้ หากลูบนี่เป็นสปาฝุ่นทรายได้เลย สลับกันอาบน้ำแอบงีบเล็กน้อย โอ๊ะ…ที่แย่สุดสุด คือโรงแรมไม่มี wifi หากต้องการใช้ต้องเสียเงินซื้อชั่วโมง แถมซื้อเล่นเลือกใช้ได้เฉพาะอุปกรณ์เดียว จะแชร์อินเตอร์เน็ตกันไม่ได้อีก อันนี้เศร้ามาก

แดดล่มลมตก เดินออกมาหน้าโรงแรม เห็นส้มคั้นสด ทนไม่ได้ แวะซื้อหน่อย สงสัยว่าเอ้…ทำไมคนอินเดียมีแบบ ดำมาก ดำน้อย เจอหนุ่มหน้ามลพูดภาษาอังกฤษคล่องปร๋อ อธิบายเราว่า คนอินเดียใต้ ผิวค่อนข้างดำ ส่วนคนอินเดียเหนือ ผิวขาวเนียนกว่า ส่วนที่มาทำงานแรงงานจะเป็นคนปากีสถาน อืมมม

นึกว่าพ่อหนุ่มหน้ามล จะมีมิตรไมตรี แต่ในความจริงแล้ว พี่แกเป็นพ่อค้าฝั่งตรงข้ามต้องการมาเรียกลูกค้า  คนไทยใจดีอย่างเรา  ไม่ขัดศรัทธาเห็นความพยายามของพี่แก เลยเดินเข้าร้านสักหน่อย …. และแล้ว

สมาชิกบ้านบางกะปิทั้งสอง ก็….. เป็นอย่างที่เห็น เลือกค้นซื้อหินสี มาทำเป็นสร้อยคอและสร้อยข้อมือ หินของเค้าสวยและมีคุณภาพจริง คิดราคาตามน้ำหนัก สิริรวมเสียสตางค์ไป 1000 กว่าบาท ส่วนเรา โชคดีที่ไม่นิยมเครื่องประดับเลยรอดไป

เราเดินต่อไปเรื่อยๆ เพื่อเก็บภาพยามเย็น เดินจนมาถึง ทางเข้า ก้อนเนยพระกฤษณะ Krisana’s butter ball ชื่อนี้จริงๆ คงเป็นเพราะรูปหินที่เหมือนถูกตัดด้วยคมมีด วางหมิ่นเหม่อยู่ที่ภูเขาเล็กๆ ก้อนหนึ่ง เหมือนสวนสาธารณะ ลมพัดโชย อากาศดีมาก คนอินเดีย มานั่งเล่น พาครอบครัวมาตากอากาศกันเต็มสนามหญ้า

เป็นข้อพิสูจน์ที่ดี ถึงความงามของเจ๊เรา มีหนุ่มวัยรุ่นแกงค์ใหญ่ มาขอถ่ายรูป (อีกแล้ว) เรียงคนกันถ่าย ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความปลื้มปลิ่ม เจ๊เราเสน่ห์มารุนแรงที่ประเทศอินเดียซะนี่  นั่งเล่นรอแสงสักพัก พระอาทิตย์เริ่มทอแสงแรงขึ้น เมื่อยกกล้องถ่ายย้อนแสง ได้ภาพเงาคนสวยถูกใจ  มีเวลาเพียง 20 นาทีในการเก็บภาพก่อนพระอาทิตย์ตกดิน เลยเล่นกับแสง เงาอยู่พักใหญ่

จนเป็นที่พอใจ เลยเดินเข้าไปด้านใน ยิ่งถูกใจ เพราะเราจะอยู่บนเนินหินสูง สามารถมองเห็นวิวเมืองด้านล่าง พร้อมแม่น้ำ และวิวฝั่งตรงข้ามแม่น้ำที่มีพระอาทิตย์ลอยอ้อยอิ่งเหนือวิวฝั่งนู้น ถ่ายรูปเล่นกับพระอาทิตย์กลมโตด้วยท่าทางต่างๆ จนคนอินเดียเห็นแล้วชอบใจ มาแอบดูหลังกล้องเรากันใหญ่ เลยสอนคนอินเดียถ่ายรูปย้อนแสง เค้ายิ้มมีความสุข เราก็มีความสุขเนอะ

ด้านในมองเห็นไกลๆเป็นประภาคาร ซึ่งเริ่มเปิดแสงไฟฉายหมุนโดยรอบ มีวิหารและอาคารหลายแห่งให้เก็บภาพถ่าย แสงเริ่มเหลือน้อยเต็มที เก็บภาพที่ไม่สั่น ไม่เบลอได้นิดเดียว ตัดสินใจลงมาเพื่อหาอาหารใส่พุง ท้องร้องนานแล้ว อดทนเพราะพี่พระอาทิตย์ปล่อยแสงส้มสวยๆ ให้ มารู้ตัวอีกที ตายล่ะวา  แล้วรูปก้อนเนยพระกฤษณะล่ะ นั่นล่ะสิ ได้วิวพระอาทิตย์ตกอย่างเดียว ลืมไปสนิทเลย จบกัน

เราเดินมาเรื่อยตามทาง จนถึงทางเดินลงไปชายหาด สุดท้ายเลือกร้านค้าที่มีที่นั่งชั้นสอง มองเห็นวิวทะเล และสั่งล็อปสเตอร์มาทานกัน โชคดีจริง เหลือตัวสุดท้ายในร้าน และแน่นอนเมนูที่ขาดไม่ได้ Chicken Noodle มื้อนี้เราสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาทานคู่อาหารทะเล นั่งหายใจทิ้งให้ลมทะเลพัดหน้า มีความสุขเสียจริง

และเนื่องจากทานแป้งหนักมาหลายมื้อ เลยทำให้อยากผักใบเขียว วันนี้เลยสั่งเมนูสลัดผัก คิดว่า คงได้ทานผักกรุบกรอบคู่กับกุ้ง และปลาทอดที่สั่งมาแล้ว แต่สิ่งที่ได้มันคือ ………. แตงกวา หัวหอม แครอททรมานฟันและมะนาว เอิ่มที่ Green Salad แน่ๆ เหรอเนี่ย น้องบริกรยืนยันว่าใช่แล้ว เนี่ยแหละ Green Salad เอิ่ม แปลก ประหลาดที่สุดในสามโลก รสชาตไม่แตกต่างจากกินอาจาดบ้านเรา  แต่ประเด็นคือไม่มีหมูสะเต๊ะนี่สิ

กุ้งสดอร่อยดี พอทานแล้วทำให้นึกถึง น้ำจิ้มซีฟู้ดรสแซ่บของไทย  ที่ไหนๆ ก็มาแทนไม่ได้ อื้อหืม จินตนาการว่าได้กินแกล้มกับน้ำจิ้มจะเด็ดขนาดไหนเนี่ย อิ่มได้ที่เราก็เดินกลับโรงแรม เห็นหินแกะสลักเป็นสร้อยน่ารัก ขายอันละ 15 บาทไทย เป็นรูปต่างๆ เลยแวะซื้อและคุยกับเจ้าของ

เค้ายิ้มให้เรากว้างเชียว ดีใจที่นานๆ ได้เจอคนไทย แถมท้ายด้วย ว่าที่นี่ ทะเลไม่เห็นจะสวยเลย เมืองไทยสวยกว่าตั้งเยอะ มาเที่ยวที่นี่ทำไม  ได้ยินคำพูดดังนั้น ก็เริ่มคิด ถ้าหากเทียบกันอย่างจริงจังก็น่าจะใช่ เพราะทะเลใต้บ้านเรางามกว่าเยอะ แต่ประสบการณ์ วัฒนธรรม ผู้คนที่แหละ ที่เราต่างกัน มันน่าหลงไหลไปคนละแบบ ฉันตอบไปอย่างนั้น พร้อมตบท้ายชวนเค้าไปเที่ยวเมืองไทย เค้าว่า เค้ากำลังเก็บเงิน ปีหน้าเค้าจะไปเที่ยวภูเก็ต

แหม สุขใจ และ ได้โฆษณาประเทศเรา มาถึงโรงแรม ตัดใจซื้อชั่วโมงอินเตอร์เน็ตติดต่อ facetime กลับไทยสักหน่อย ว่ามีชีวิตรอด ปลอดภัย หลังจากนั่งรถข้ามเมืองไปมาแล้วนะ

พรุ่งนี้ต้องเดินทางกลับบ้านแล้ว มีเวลาเที่ยวตอนเข้า ต้องจัดเต็มกันล่ะ พระอาทิตย์ขึ้นที่ทะเลอินเดียจะเป็นอย่างไรน๊า  โปรดติดตามตอนสุดท้ายของทริป อินเดีย 101 เที่ยว อินเดีย เชนไน ทมิฬนาตูกันนะค๊า