เช้านี้ที่ตรัง

 

เช้าที่เมืองตรัง เมืองที่ทำให้ไขมันเริงร่า เนื่องด้วยอาหารเช้าของเด็ดเมืองตรังนอกจากติ่มซำกุ้งล้น แล้วที่ไม่ควรพลาดคือ ปาท่องโก๋ ทานคู่กับสังขยา คือแป้งทอดอย่างเดียวไม่พอ ยังจะจิ้มกับสังขยาซึ่งอุดมไปด้วยกะทิ น้ำตาลและที่สำคัญที่สุดคือความอร่อยอย่างฉุดไม่อยู่

ที่เห็นจะไม่พูดถึงไม่ได้เลย คือ ชาเย็นเลิศรส หากใครเป็นแฟนพันธ์แท้ ชาเย็น ต้องมาโดน ความมันของนมผสมกลิ่นหอมและรสชาติของชาต้นตำรับ ความหวานติดอ่อนๆ อยู่ที่ปลายลิ้น นัวมาก

ทั้งหมด ทั้งปวงกำลังจะบอกว่า อาหารการกินเมืองตรัง เป็นศัตรูตัวฉกาจกับการตั้งใจลดน้ำหนักของฉัน YwY

วันนี้เลยมุ่งมั่นว่าจะออกไปวิ่งยามเช้า โชคดีมากที่ฝนหยุดตกให้ตอนเจ็ดโมง ยังพอมีเวลาออกวิ่งก่อนที่โปรแกรมของวันนี้จะเริ่ต้นขึ้น

ระยะทางจากที่พัก เราวางแผนจะมุ่งหน้าไป สถานีรถไฟตรัง ปลายทางของเราคือ ตลาดเช้า เพื่อไปเก็บภาพตลาดสดเช้านี้และตั้งใจจะวิ่งกลับมาที่พัก น่าจะสัก 3กิโลเมตร พอไหวน่า คิดถึงหุ่นสเลนเดอร์ บิกินี่แสนสวยที่รอเธออยู่สิ สู้

เพื่อนรุ่นพี่ที่เคยวิ่งด้วยกันมาหลายปี ห่างหายไม่ได้เจอกันนานพอดู เราเพิ่งจะรวมตัวกันชวนวิ่งเมื่อไม่นาน ตื่นมาเป็นเพื่อนร่วมทางกันวันนี้

ระยะทางไปกลับ เกือบสามกิโล อากาศเย็นสบาย พื้นถนนชุ่มฉ่ำด้วยน้ำฝน กลิ่นดินและฝนโชยอ่อนๆ ผู้คนเริ่มทยอยเปิดร้านค้าริมทางเดิน ฉันใช้ความเร็วได้ต่ำมากเนื่องด้วยน้ำหนักที่ตามมาตามวัยและปริมาณอาหารที่มักลืมตัวเอาเข้ามากกว่าเอาออกเสมอ

ทำให้ระยะห่างของฉันระหว่างพี่ ห่างกันออกไปเรื่อยๆ. พี่หันมามองเป็นระยะ พอถึงแยกพี่เค้าหยุดรอ เพื่อให้ฉันต้วมเตี้ยมและเดินข้ามถนนตรงทางรถไฟไปพร้อมกัน ฉันยังคงวิ่งเหยาะๆ เหงื่อไหลท่วมร่าง ไขมันและพุงกรีดร้องไปคนละทิศทาง ใจเริ่มกระหวัดคิดไปถึงร้านโกปี้ตรงหัวมุมมันช่างเชิญชวนให้เข้าเสียจริง …ฉันสั่นหัวในใจ ไม่ได้ๆ เรามีจุดหมายที่ต้องมุ่งหน้าไปตลาดเพื่อเก็บภาพเท่านั้น ฉันย้ำกับตัวเองอย่างนั้น

ในที่สุดฉันก็พาร่างอันสมบูรณ์ มาถึงสถานีรถไฟตรัง ด้านหน้าคือสามล้อหัวกบ สัญลักษณ์เมืองตรัง ซึ่งจอดอยู่ด้านหน้าของสถานีรถไฟ ด้วยที่ต้องวิ่งจึงทำได้แค่หยิบมือถือมาถ่ายภาพไว้ ทำให้ด้านข้างติดพี่ที่วิ่งมาด้วยกัน

ฉันเพ่งพิจมองรูปภาพที่ไม่ได้ตั้งใจถ่ายนี้ ด้วยความรู้สึกที่ต่างไปจากทุกวัน

อืม การที่เรามีเพื่อนมากมาย เพื่อนกิน เพื่อนเที่ยวแต่จะมีใครสักกี่คนนะที่ได้สามเด้งอย่างฉัน  เพราะฉันได้ “เพื่อนวิ่ง”  เพิ่มมาอีกหนึ่ง เพื่อนที่พร้อมจะตื่นแต่เช้า ถึงแม้เมื่อคืนจะอยู่เชียร์บอลกันงอมแงม เพื่อนที่บางครั้งก็วิ่งนำไปไกล. แต่ไม่ต้องกลัวเพราะเค้าจะยืนรอคุณที่ทางแยกเสมอ. ที่สำคัญไปกว่านั้นใครมันจะบ้าแบกรองเท้าวิ่งพร้อมชุดออกกำลังกายมาเที่ยวด้วยแทนที่จะขนชุดไปเที่ยวมาแทน ถ้าเราไม่ใช่เพื่อนที่มีคอเดียวกัน

ทริปจะไม่มีความสุข สนุกหรรษา ถ้าเราขาดเพื่อนรู้ใจที่จะร่วมทริปไปด้วยกัน ลองหาเพื่อนสักคน นั่นไง พี่เค้าเรียกให้วิ่งกลับโรงแรมแล้ว เง้อ ยังพักไม่หายเหนื่อยเลย

เจอกัน ทริปล่องใต้ ไปเรื่อย เร็วๆนี้

# I am traveller

14 เมษา 58

ภาพปลากรอบ : ตลาดสดใกล้สถานีรถไฟ จังหวัดตรัง