ยัดเยียดความสุข

หมวยเคยผ่านช่วงที่ลำบากในเรื่องการเงินมาพักใหญ่แล้ว กระเบียดกระเสียนให้ผ่านไปแต่ละเดือนยังยากไม่ต้องพูดถึงเรื่องเที่ยวเลย โชคดีหน่อยสมัยก่อนไม่มีเฟสบุ๊ค ที่มีภาพสวยๆให้เกิดกิเลสทางใจมากเท่าไหร่นัก
ตอนนี้เวลาไปเที่ยวที่ไหน สวย หรือทานอาหารอร่อย ก็อยากจะพาป๊ากับแม่มาได้ลองลิ้มชิมรสด้วย
เวลานัดทานข้าวที เราก็อยากเลือกร้านอาหารดีๆ เช่น ถ้าทานสเต๊ค เราก็จะไม่เลือก ร้านเฟรนชายส์ในห้างดัง เราจะเลือกร้านอาหารที่ขายเฉพาะสเต๊คเพื่อให้ ป๊ากับแม่ ได้ทานของดีและอร่อยเทพเท่านั้น
หมวยจะมี set ว่าเดือนละครั้งจะพาป๊ากับแม่ไปทานอาหารดีๆ นอกบ้าน มีอยู่วันหนึ่ง หมวยก็นัดทานข้าวตามปกติ ตามมารยาทก็จะถามป๊ากับแม่ ว่าอยากทานอะไร เลือกเป็นหมวดอาหารมา สำหรับร้านเราจัดให้ ครั้งนี้แม่เฉพาะเจาะจงมาว่าอยาก ทาน Sizzler
เราก็แอบขัดใจ แม่มันไม่พิเศษอ่ะ หนูอยากพาแม่ไปทานร้านพิเศษๆหน่อย (ไม่ใช่ว่า Sizzler ไม่อร่อยนะ แต่แบบทานในห้าง วันอื่นก็มาทานได้) แม่ให้เหตุผลว่า แม่อยากกินเบคอนกรอบที่อยู่ใน เมนูบุฟเฟ่ต์สลัด
โอ้ย…ขัดใจ อย่างแรก แม่ไม่ได้อยากกินสเต๊คด้วยอ่ะ แต่อยากกิน “เบคอนกรอบ”เนี่ยอ่ะนะ
แล้วผู้ชายข้างกาย ก็เตือนสติหมวยว่า “หมวย ป๊ากับแม่ เค้าอยากกินอะไรก็ให้เค้ากินเถอะ วันนี้เค้ายังกินได้ ก็ดีถมไปแล้ว”
ปัญญามาเลยค่ะ “เออ … จริงเนอะ ในวันที่เค้ากินไม่ได้ ของอร่อยและดีแค่ไหน มันก็ไม่มีคุณค่าหรอก” อีกอย่าง เราต้องการให้เค้ามีความสุข หรือเราเองต้องการมีความสุขกันแน่ เราเลือกของดีจริง แต่ถ้าเค้าไม่ชอบมันก็ไม่มีความหมาย
ตั้งแต่วันนั้น หมวยก็ไม่ยัดเยียดความสุขให้ป๊ากับแม่อีก ป๊ากับแม่อยากกินร้านไหน ถึงแม้จะซ้ำร้านเดิมๆ เมนูเดิมๆ หมวยก็กินได้ เพราะป๊ากับแม่จะมีความสุขในการกินมาก เค้าจะเลือกแต่เมนูโปรดของเค้า และกินได้มากกว่าปกติ
แค่นี้ ความสุขเราก็เพิ่มปริมาณเป็นกองเลย ไม่จำเป็นต้องยัดเยียดความสุขให้เค้าก็ได้
มาเล่าสู่กันฟังค่ะ เติบโตขึ้นทีละนิด อย่างช้าๆ
#Iamtraveller #กินอาหารเวียดนามซ้ำกันสองอาทิตย์ล้าววว ไม่นับรวมเบคอนกรอบ -_-“ 555

ภาพปลากรอบ ไม่ได้เกี่ยวกับอาหาร แต่เป็นมุมมองผ่านกล้องที่แต่ละคนก็มองความสวยงามแตกต่างกันไป ความอร่อย และความรักก็เช่นกัน 555 จบลงจนได้สิน่ะ