นั่งชิลล์ จิบกาแฟ ดอยช้าง(2)

ความเดิมตอนที่แล้ว ที่หลงพาไปเดินงานเชียงรายดอกไม้งามปาไปครึ่งวัน ท้องเริ่มร้อง ก่อนจะขึ้นดอยช้างขอแวะทานอาหารพื้นเมืองขึ้นชื่อ “หลู้ลำ” ติดริมแม่น้ำกก

เพียงแค่ข้ามสะพานกลับไปตัวเมือง “หลู้” ภาษาเหนือ แปลว่า เลือด “ลำ” แปลว่า “อร่อย” ดังนั้นเมนูขึ้นชื่อของที่นี่คือ เลือดอร่อย ถามว่าจะกินได้ไหม ไม่รู้ ต้องลองอ่ะเนอะถึงจะรู้ น่าเสียดายที่วันนี้ เมนูนี้หมด

บรรยากาศติดริมน้ำกก ลมเย็นสบาย เราเลือกนั่งนอกร้านให้ลมหนาวเอื่อยๆปะทะหน้า สูดดมบรรยากาศริมน้ำให้ชุ่มปอด อ้อ ที่จอดรถจอดริมถนนแถวหน้าร้านได้เลยฮะ

ถึงแม้ไม่ได้กินหลู้ จัดเมนูที่รสชาติถูกใจแต่ไม่รู้ออกเสียงถูกไหม คือ “ผัดผักเชียงดาว” งงๆ สรุปหน้าตาเหมือนใบเหลียงผัดไข่อร่อยดี ที่ถูกใจอีกเมนู เห็นจะเป็น “แกงฮังเล” หมูเปื่อย รสชาติกลมกล่อมไม่เผ็ดมาก ส่วนเนื้อย่างรวมมิตร ไม่ไหว เหนียวไป หรือ ป้าจะแก่แล้วก็ไม่รู้ เคี้ยวไม่ไหว ออกคาวนิดๆ

จัดของคาวแล้วก็ต้องต่อด้วยของหวาน เจ้าถิ่น(เพื่อน)บอกว่า ร้านกาแฟ ต้องที่นี่เท่านั้น แล้วให้มาวันธรรมดา เพราะวันเสาร์อาทิตย์คนจะเยอะมาก อย่ารอช้า จัดไป “ร้านกาแฟชีวิตธรรมดา” ไม่ไกลจากร้านหลู้ลำเท่าไหร่

ร้านกาแฟ อยู่ในซอยลึกเข้าไป แต่มีที่จอดรถจัดไว้รองรับด้านนอก นี่ขนาดมาวันธรรมดานะ ที่จอดด้านในเต็มแหล่ว ต้องจอดรถแล้วเดินเข้าไป

เวลาไปเที่ยวบางครั้งกะปริมาณอาหารไม่ถูก พอทานอาหารเหลือ หมวยจะขอเค้าห่อ เผื่อเอาไปแบ่งน้องหมาข้างทาง ครั้งนี้เป็นเจ้าโกลเด้นตรงลานจอดรถ เท่ห์มาก สั่งคอย และโยนอาหารใส่ปาก งับได้ทุกคำเลย ไม่ธรรมดา ข้าวเหนียวยังกินเลยอ่า 55 สมแล้วที่เป็นหมาชาวเหนือ

เดินไปนิดเดียวเห็นอาคารเรือนไม้สีขาว มีต้นไม้ครึ้ม ร่มรืน ใช่แล้วเรามาถึง “ร้านชีวิตธรรมดา” ร้านกาแฟที่คงไม่ธรรมดา ตรงข้ามกับชื่อโดยสิ้นเชิง เพราะคนเต็มร้าน อย่างนี้ต้องพิสูจน์

ด้านหน้าเป็นเรือนไม้มีชานระเบียง จัดที่นั่งทั้งในและนอกอาคาร ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้เรียบหรู กลิ่นกาแฟหอมไปทั่วร้าน เค้กก็ดูน่ากิน

เดินไปด้านในตกแต่งเป็นสวนอังกฤษง่ายๆ กระถางน้ำพุ โต๊ะม้านั่งเหล็ก เข้ากันได้ดีกับอาคารสีขาว และริมน้ำกก

บริเวณสวนมีที่นั่งกว้างหลายโต๊ะ แบ่งเป็นโซน สวน ริมน้ำ และเดินไปสู่อาคารอีกหลัง ขอเมนูทำให้รู้ว่า มีอาหารคาว สไตล์ฝรั่งให้บริการด้วย

แต่เนื่องจากท้องแน่นมากเหลือที่ไว้เฉพาะของหวาน เลยเลือกสั่ง “เค้กบานอฟฟี่” มาทานคู่กับ “คาปูชิโน่” เสริฟในถ้วยกาแฟลายสวยเก๋ ที่ใส่กระดาษหวายน่ารัก เข้าคอนเซป อืม…ได้เสพทั้งบรรยากาศ และ รสชาติเยี่ยมทั้งกาแฟและเค้กเลย

ราคาก็ต้องบอกว่า ถูกกว่ากรุงเทพฯหน่อยนึง หากเป็นคนที่ชอบทานกาแฟอร่อยในบรรยากาศดี ก็คงต้องลองให้รู้อ่ะเนอะ ของเค้า ไม่ธรรมดาจริงๆ

ได้เวลาขับรถยิงยาวไปดอยช้าง เส้นทางขับขึ้นเขา ระยะทางแค่ 60 กิโล แต่ใช้เวลาประมาณ 1.30 ชั่วโมง แบบไม่เร่งรีบ เพราะรถเร่งไม่ค่อยขึ้น 555 ทางค่อนข้างคดเคี้ยวพอสมควร ไม่เหมาะกับการจัดอาหารแบบแน่นพุงสำหรับคนที่เมารถง่ายนะจ้ะ แต่เราไม่มีปัญหา หนังท้องตึงหนังตาหย่อนตลอดๆ

หมวยขับผ่านเขื่อนแม่สรวย วิวข้างทางสวยมาก จอดรถก่อนถึงจุดชมวิวนิดนึง

อ้อ สถานีวิทยุ สำหรับคนที่เช่ารถ 92.75 สำหรับเด็กเทพที่ไม่เข้าใจเพลงลูกทุ่งและหมอลำ สัญญาณแรงข้ามเขาได้ไม่ต้อง คอย search หาคลื่นอื่นฟังให้เหนื่อย (ถ้าที่ จ.น่าน ก็ 92 เลย ฟังได้ยาว)

ถ้าผ่านมาถึง “ศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรที่ราบสูงเชียงราย” แสดงว่ามาถูกทางแล้ว ยินดีด้วยคร๊าบ จุดนี้มีลานหญ้ากว้างไว้สำหรับกางเต้นท์นอนได้ อากาศดี แต่วิวจะต้องเดินข้ามถนนไปฝั่งที่ติดภูเขา ไม่ไกลๆ

งานสร้างภาพต้องมานิดนุง ความจริงอากาศแค่เย็นๆ แต่เพื่อให้เข้ากับป้าย เราต้องแอ็คติ้งจัดเต็มไว้ก่อน เค้าสั่งได้

สถานที่ท่องเที่ยวอย่างจริงจังแห่งที่สองของการเดินทางวันแรกนี้ พุทธอุทยานดอยช้าง ถ้าดูจากแผนที่จะต้องขับออกนอกเส้นทางนิดหน่อยเมื่อเทียบกับที่พัก แต่ไม่ไกลพอไหว

พุทธอุทยานดอยช้าง เป็นสถานที่ที่อยากให้มาเที่ยวกัน เพราะอะไรหน่ะเหรอ นี่เลยค่ะ เค้าว่า มี “บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์” เป็น 1 ใน 9 แห่งของบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้ประกอบประเพณีถือน้ำพิพิธสัตยาในรัชกาลที่ 9 ไม่ธรรมดาเลยใช่ไหมล่ะ

นอกจากนี้ตามประวัติ เค้าว่ากันว่า วันเพ็ญจะเห็นดวงประทีบลอยขึ้นจากบ่อน้ำ เดิมชาวบ้านเห็นก่อน แล้วจึงตามหาเข้ามาในป่า จึงพบว่ามีบ่อน้ำที่นี่และน้ำที่มีไม่มีวันเหือดแห้งจะมีน้ำใหม่ไหลเข้ามาเติมตลอดเวลา แถมน้ำยังใสสะอาดมากอีกด้วย

บริเวณโดยรอบยังคงเป็นป่าที่มีความสมบูรณ์ ซึ่งหลวงพ่ออำนาจ สีลคุโณ ท่านได้มาปฏิบัติธรรมและจำพรรษาที่นี่ ตลอดจนดูแลสถานที่แห่งนี้ให้คงความสมบูรณ์ของป่าไว้  ซึ่งจะมีบ่อน้ำใหญ่มีปลาคราฟสีสดใส เสียงกบเขียดร้อง และพระพุทธรูปปางต่างๆให้ประชาชนที่มาเที่ยวได้กราบไหว้ตลอดเส้นทาง

ดีใจที่จังที่ได้มาที่นี่ หมวยเดินหาบ่อน้ำอยู่นานเชียว โชคดีที่เจอน้องคนหนึ่งที่มาเที่ยว แนะนำว่าบ่อน้ำอยู่ตรงไหน ไม่งั้นคงไม่เจอ เพราะควรขึ้นบันไดอันแรกจะเจอบ่อน้ำก่อนเลย แต่เราดันไปขึ้นบันไดอันที่สอง เหอๆ

นอกเหนือจากนั้นการได้(แอบ)ฟัง น้องเค้าคุยกับเพื่อน ทำให้รู้ว่ามีจุดชมวิวดอยช้างอยู่ด้านใน เลยสอบถามทางน้องเค้าได้ความว่า ขับรถเลยจากพุทธอุทยานขึ้นไปบนยอดดอย (ไม่ต้องออกมาทางถนนใหญ่นะคะ) จะเป็นจุดชมวิวดอยช้าง View Point ซึ่งเหมาะกับการชมพระอาทิตย์ตกอย่างมาก

ดูเวลาแล้วก็นะ แหม อีกนิดเดียว ขอไปยลพระอาทิตย์ตกสักหน่อยเนอะ แอบหวั่นใจเล็กๆ เพราะไม่มีใครขับมาเที่ยวเลย จอดรถโดยลำพัง

เดินขึ้นบันไดไปนิดเดียวก็ต้องร้อง…. โห…สวยมากกกกก ทิวเขาด้านหลังมองเห็นหมอกระเรี่ยภูเขา ด้านหน้าเป็นวิวทิวเขาและเมืองเชียงราย พร้อมตะวันที่กำลังจะลับขอบฟ้า สวยมาก

อากาศก็ดี คนก็น้อย ไม่ต้องไปแย่งวิวกับใครที่ดอยไหน

ดอยช้างเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว ยะฮู้ๆๆๆ

ในความเป็นจริงแล้วมีพี่ผู้ชายคู่นึง มานั่งชมวิวอยู่ก่อน แต่ไม่มีปัญหา อุ่นใจมีเพื่อนบ้าง ไม่งั้นเหงาแย่เลย ถ่ายรูปจนหนำใจ กำลังจะเดินกลับลงไปที่รถ เพราะกลัวว่าจะมืดกว่านี้ เรายิ่งไม่คุ้นทางอยู่ด้วย

หันไปอีกที ภาพย้อนแสง ฟ้าเป็นสีส้ม เงาคนสีดำ สวยมาก จัดไปอีก 3 แอ็ค โอ้เอ้ไม่ได้แล้ว คงต้องลาวิวดอยช้างนี่ไปก่อน

ออกเดินทางเพื่อเข้าที่พัก “ดอยช้างรีสอร์ท” จบวันแรกของทริปด้วยประการ ฉะนี้

ตอนหน้าพาไปดูกรรมวิธี ผลิตกาแฟ และจิบกาแฟดอยช้างแบบออริจินัลด้วยกัน >_<

#Iamtraveller