ตลาดน้ำ บางน้ำผึ้ง พุ่งตัวไปอิ่มพุง

นอนเต็มอิ่มในรอบหลายเดือน เหมือนวางทุกสิ่งไว้ สมองโปร่งโล่งสบาย ตื่นแล้วยังไม่อยากลุก นอนฟังเสียงนกร้อง เสียงคลื่น แต่ที่ทำให้ต้องลุกอย่างจริงจังเห็นจะเป็นเสียงทำกับข้าว พร้อมกลิ่นความหอมระดับ HD

อาบน้ำแต่งตัวไปจัดข้าวต้มริมน้ำ นั่งพินิศลูกต้นลำพู ซึ่งจะเห็นหล่นเกลี่อนตามทางเดิน ลูกที่แก่จัดๆ จะมีกลิ่นหอมเหมือนลูกจันทร์เลย สวยแปลกตาดี ไม่เคยรู้มาก่อนว่าต้นลำพูมีลูกด้วย ไปอัมพวาไม่ยักเจอ เลยนั่งวาดเก็บเป็นที่ระลึกหนึ่งภาพ

แดดเริ่มมา ได้เวลาออกเดินทางอีกแล้ว ไปเดินตลาดน้ำยามเช้ากัน หมวยเดินไปตามทางเรื่อยๆ เก็บภาพบ้านไม้ริมน้ำ ซึ่งสร้างไว้หลากหลายมาก มีทั้งที่เป็นกระต๊อบ ที่เก็บของ บ้านปูน

ที่ถูกใจเห็นจะเป็นเจ้าของรั้วส้มเนี่ยแหละ แหม … ช่างคิดทำประตูได้สร้างสรรมาก ใครมาต้องจำได้แน่นอน

ไม่น่าเชื่อ พอเราใช้เวลาพิเคราะห์สิ่งรอบตัว พบว่าเจอของสวยๆงามๆ เต็มไปหมด โดยเฉพาะดอกไม้ริมทางที่ซ่อนอยู่ เวลามาเที่ยวจะรู้สึกว่า เหมือนได้ของขวัญพิเศษทุกครั้งที่เจอดอกไม้สวยๆซ่อนอยู่ข้างทาง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะใจเราปิด แล้วทำให้ตามองไม่เห็นหรือเปล่า  วันหลังต้องลองสังเกตุทางที่เดินประจำบ้างแล้วล่ะ

เป็นอีกครั้งในรอบปีที่ ยิ้มและเอ่ยปากทักทายคนที่เดินสวนผ่านมา ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกัน … เออแต่รู้สึกดีจัง แล้วก็พบว่าทุกคนส่งยิ้มและคำทักทายน่ารักมาเป็นคำตอบเ่ช่นกัน

เดินเรื่อยไปจนถึงทางแยกมีป้ายบอกว่าไปบ้านธูป เค้าจะเปิดให้ลองทำธูปและผ้ามัดย้อม จัดสักหน่อยปะไร ไม่รีบร้อนอะไรอยู่แระ เดินถ่ายรูปไปเรื่อยแป๊ปเดียวก็ถึง เจ้ย ป้ายบอกว่าเต็มแล้วฮ่ะ มีคณะมาเหมาทำงานฝีมือพร้อมอาหาร ดังนั้นใครที่สนใจต้องโทรมาจองล่วงหน้าก่อนนะ ไม่งั้นมาถึงที่แล้วแต่ไม่ได้ทำกิจกรรมเสียดายแย่

คุณป้า คุณลุงบอกให้เข้าไปถ่ายรูปได้เลยลูก พบว่าด้านในกว้างมากมาย รองรับคนได้เป็นร้อย แต่เต็มทุกที่นะจ้ะ อัยย่ะห์

มุ่งหน้าไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งเลยแล้วกัน ที่หมวยเดินอยู่คือหมู่สอง เดินทะลุจนไปเจอถนน ให้เลี้ยวซ้าย จะมองเห็นสะพาน ตรงสะพานนั่นแหละ ด้านขวามือเป็นตลาดน้ำบางน้ำผึ้งแล้ว เดินพอเหงื่อออกนิดหน่อย

เจอพระรูปนึง ได้ทำบุญสมใจอย่างที่ตั้งใจไว้เลย ท่านก็ใจดีมากชวนคุย ได้ความว่าท่านจะไปบิณฑบาตที่ท่าเรือเพราะไม่มีเงินค่ารถไปหาหมอ พอจะถวายปัจจัยเพิ่มท่านบอกว่าไม่ต้องโยม ที่ให้มาก็เยอะแล้ว เลยถามท่านว่า อีกไกลไหมกว่าจะถึงท่าเรือที่จะไป ท่านว่าอีก 4 กิโล เฮือกกกก ไกลมาก

เลยโบกมอเตอร์ไซด์ จ้างพี่เค้าให้ไปส่งท่านให้หน่อย ตอนแรกท่านจะไม่ยอมขึ้นรถ แม่ค้ามาช่วยพูด เป็นบุญของเราที่ได้ช่วยท่าน ท่านยังหันมาบอกทางไปตลาดน้ำอีกรอบ คงกลัวเราหลง

แหม จิตใจแช่มชื่นสุดขีด พูดเลอ เดินเข้าไปในตลาดน้ำ สิ่งแรกที่แวะซื้อคือไอติมมะพร้าว คือมีภูมิแพ้มะพร้าว น้ำมะพร้าว ไอติมมะพร้าว เจอไม่ได้อ่ะ ต้องกิน T_T นี่สินะ จุดอ้วน แพ้อะไรเยอะแยะเชียว

ดูไปดูมาเอ๊ะ ทำไมแม่ค้าใส่เสื้อสีม่วงกันทุกคนเลยวุ้ย ถามแม่ค้า หัวเราะลั่นเชียวบอกว่าตู้เสื้อผ้ามีทุกสี ทุกดอกเลย เพราะตลาดเค้าให้ใส่ สีละเดือน แหม มีความเป็น unity อ่ะ

เท่าที่สังเกตุถึงแม้ตลาดน้ำของกินจะคล้ายๆ กัน พวกก๋วยเตี๋ยว ส้มตำ ปลาย่าง แต่ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง หมวยชอบตรงที่ของที่มาขาย จะจัดให้ไม่ค่อยซ้ำกัน ดีกับคนซื้อ จะได้มีของช็อปที่หลากหลาย ดีกับแม่ค้าด้วยไม่ต้องแย่งกันขาย

เดินส่องของกินมาสักพัก เจอร้านนี้ค่ะ เป็นบ้านเรือนไทย เขียนป้ายเชื้อเชิญเลยว่า เอาของกินเข้ามานั่งกิน ชิลล์ๆ ด้านในได้เลย … เออ ดีอ่ะ น้อยร้านที่จะให้ทำงี้นะ ส่วนใหญ่จะบอกว่า ห้ามเอาอาหารเข้ามาในร้าน

แต่นี่ทำตรงกันข้าม แถม ขายน้ำ ราคาไม่แพง รสชาติดีด้วย ที่ประทับใจสุดๆ เห็นจะเป็น  ชุดเมี่ยงคำราคา 25 บาทเนี่ยหล่ะ คิดดูถือถาดเมี่ยงคำไปนั่งทานบนแคร่ มีวิวเป็นบ้านเรือนไทย ลมเย็นๆ ที่สุดอ่ะ

การมาเดินตลาดครั้งนี้คุ้มค่าสุดๆ จกเมี่ยงคำไปคนเดียว รู้สึกจุกและ ข้อเสียของการเที่ยวคนเดียวคืออยากกินอะไรหลายอย่างนี่ไม่ได้เลยนะ พุงแน่นมาก กินได้ไม่กี่อย่างอ่ะ หรือว่าคนไปเที่ยวคนเดียวส่วนใหญ่เป็นคนผอมหว่า

เดินต่อเข้าไปด้านในจะมีต้นไม้ และของกินขายเยอะเชียว ใครใคร่กินก็มีโต๊ะให้นั่งทานหลายจุด ของกิน ของฝากจากสวนมีเพียบ

แต่สิ่งที่หมวยซื้อกลับมาคือ ต้นไม้ =_+ หนักก็หนัก ไหวไหมฉานนน ก็อยากได้ต้นดอกขจร กับต้นแคแคระอ่า ปลูกไว้กินได้อ่ะเนอะ

 

ตอนซื้อก็ว่ามันไม่หนัก ลืมคิดไปว่าต้องเดินกลับอีกนี่หว่า เงิบ สิ ความรู้สึกอยากกลับบ้านประดังมาแล้ว ไม่รู้ว่าเพราะหนักหรือว่าเพราะความคิดถึงมาพร้อมแดดที่เริ่มแรงขึ้น

การท่องเที่ยวคนเดียวครั้งแรกจริงๆของหมวยทริปแรก จบบริบูรณ์แล้ว

คิดว่าวันไหนที่ได้มองเห็นต้นแค กับดอกขจร คงนึกถึง ที่นี่ บางกระเจ้า

I am traveller

ณ ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง เดือนกันยา 59

#Facebook : I am traveller

#www.iluvtravelling.com